Achtergrond

Ticagrelor is een nieuwe antagonist van de P2Y12-receptor [1].

Van ticagrelor is gemeld dat het de protrombotische effecten van ADP op de bloedplaatjes remt door tegen de P2Y12-receptor te werken. Ticagrelor heeft ex vivo de volledige remming van de bloedplaatjesaggregatie aangetoond. Bovendien heeft Ticagrelor een dosisafhankelijke remming van de bloedplaatjesaggregatie bij de mens gesuggereerd. Daarnaast heeft Ticagrelor ook een oraal, actief, reversibel bindende antagonist aangetoond. In tegenstelling tot andere remmers heeft Ticagrelor ook gemeld dat het de P2Y12-receptor remt zonder metabolische transformatie. Daarnaast is Ticagrelor het eerste thienopyridine antibloedplaatjesmiddel en wordt het voornamelijk gemetaboliseerd door CYP3A4 en CYP2C19 [1][2].

Referenties:
[1] Zhou D1, Andersson TB, Grimm SW. In vitro evaluatie van mogelijke geneesmiddel-geneesmiddelinteracties met ticagrelor: cytochroom P450-reactiefenotypering, remming, inductie en differentiële kinetiek. Drug Metab Dispos. 2011 april;39(4):703-10.
[2] Li Y1, Landqvist C, Grimm SW. Dispositie en metabolisme van ticagrelor, een nieuwe P2Y12-receptorantagonist, bij muizen, ratten en zijdeaapjes. Drug Metab Dispos. 2011 september;39(9):1555-67. doi: 10.1124/dmd.111.039669. Epub 2011 13 juni.

Beschrijving

Ticagrelor (AZD6140) is een reversibele orale P2Y12-receptorantagonist voor de behandeling van bloedplaatjesaggregatie.

In vitro

Ticagrelor bevordert een grotere remming van adenosine 5'-difosfaat (ADP)–geïnduceerde Ca2+-afgifte in de bloedplaatjes vergeleken met andere P2Y12R-antagonisten. Dit extra effect van ticagrelor naast het P2Y12R-antagonisme is gedeeltelijk het gevolg van het feit dat ticagrelor de equilibratieve nucleosidetransporter 1 (ENT1) op bloedplaatjes remt, wat leidt tot accumulatie van extracellulaire adenosine en activering van Gs-gekoppelde adenosine A2A-receptoren[1]. B16-F10-cellen vertonen een verminderde interactie met bloedplaatjes van met ticagrelor behandelde muizen vergeleken met met zoutoplossing behandelde muizen [2].

In B16-F10-melanoom-modellen voor intraveneuze en intra-miltmetastasen vertonen muizen behandeld met een klinische dosis ticagrelor (10 mg/kg) duidelijke verminderingen van long- (84%) en lever- (86%) metastasen. Bovendien verbetert behandeling met ticagrelor de overleving in vergelijking met met zoutoplossing behandelde dieren. Een soortgelijk effect wordt waargenomen in een 4T1-borstkankermodel, met verminderingen van long- (55%) en beenmerg- (87%) metastasen na behandeling met ticagrelor[2]. Een enkelvoudige orale toediening van ticagrelor (1-10 mg/kg) veroorzaakt een dosisgerelateerd remmend effect op de bloedplaatjesaggregatie. Ticagrelor remt bij de hoogste dosis (10 mg/kg) de bloedplaatjesaggregatie significant 1 uur na toediening en de piekremming wordt 4 uur na dosering waargenomen.

Opslag

4°C, beschermen tegen licht, opgeslagen onder stikstof

*In oplosmiddel: -80°C, 6 maanden; -20°C, 1 maand (beschermen tegen licht, bewaard onder stikstof)

Chemische structuur