Achtergrond

Ticagrelor is een nieuwe antagonist van de P2Y12-receptor [1].

Van ticagrelor is gemeld dat het de protrombotische effecten van ADP op de bloedplaatjes remt door tegen de P2Y12-receptor.Ticagrelor heeft de volledige remming van de bloedplaatjesaggregatie ex vivo aangetoond.Daarnaast heeft Ticagrelor een dosisafhankelijke remming van de bloedplaatjesaggregatie bij de mens gesuggereerd.Afgezien hiervan heeft Ticagrelor ook een oraal, actief, reversibel bindende antagonist aangetoond.In tegenstelling tot andere remmers, heeft Ticagrelor ook gemeld dat het de P2Y12-receptor remt zonder metabolische transformatie.Daarnaast is Ticagrelor het eerste thienopyridine-antibloedplaatjesmiddel en wordt het voornamelijk gemetaboliseerd door CYP3A4 en CYP2C19 [1][2].

Referenties:
[1] Zhou D1, Andersson TB, Grimm SW.In vitro evaluatie van mogelijke geneesmiddelinteracties met ticagrelor: fenotypering, remming, inductie en differentiële kinetiek van cytochroom P450-reacties.Geneesmiddel Metab Dispos.2011 april;39(4):703-10.
[2] Li Y1, Landqvist C, Grimm SW.Dispositie en metabolisme van ticagrelor, een nieuwe P2Y12-receptorantagonist, bij muizen, ratten en zijdeaapjes.Geneesmiddel Metab Dispos.2011 sep;39(9):1555-67.doi: 10.1124/dmd.111.039669.Epub 2011 13 juni.

Beschrijving

Ticagrelor (AZD6140) is een reversibele orale P2Y12-receptorantagonist voor de behandeling van bloedplaatjesaggregatie.

In vitro

Ticagrelor bevordert een grotere remming van adenosine 5ik-difosfaat (ADP)–geïnduceerde Ca2+-afgifte in opgehoopte bloedplaatjes versus andere P2Y12R-antagonisten.Dit aanvullende effect van ticagrelor naast P2Y12R-antagonisme is gedeeltelijk het gevolg van het feit dat ticagrelor de equilibrerende nucleosidetransporter 1 (ENT1) op bloedplaatjes remt, wat leidt tot accumulatie van extracellulair adenosine en activering van Gs-gekoppelde adenosine A2A-receptoren [1].B16-F10-cellen vertonen een verminderde interactie met bloedplaatjes van met ticagrelor behandelde muizen in vergelijking met met zoutoplossing behandelde muizen [2].

In B16-F10-melanoom-intraveneuze en intra-milt-metastasemodellen vertoonden muizen die werden behandeld met een klinische dosis ticagrelor (10 mg/kg) duidelijke verminderingen in long (84%) en lever (86%) metastasen.Bovendien verbetert behandeling met ticagrelor de overleving in vergelijking met dieren die met zoutoplossing zijn behandeld.Een vergelijkbaar effect wordt waargenomen in een 4T1 borstkankermodel, met afname van long (55%) en beenmerg (87%) metastasen na behandeling met ticagrelor [2].Eenmalige orale toediening van ticagrelor (1-10 mg/kg) veroorzaakt een dosisafhankelijk remmend effect op de bloedplaatjesaggregatie.Ticagrelor remt in de hoogste dosis (10 mg/kg) de bloedplaatjesaggregatie significant 1 uur na dosering en de piekremming wordt 4 uur na dosering waargenomen.

Opslag

4°C, beschermen tegen licht, opgeslagen onder stikstof

*In oplosmiddel: -80°C, 6 maanden;-20°C, 1 maand (beschermen tegen licht, bewaard onder stikstof)

Chemische structuur